William D. Cohan
Money and Power
Doubleday, 2011
Του Paul M. Barrret
The New York Times Book Review
Σε αντίθεση με τον ανόητο υπότιτλο που ο εκδότης του χωρίς καμία αμφιβολία επέβαλε σε αυτόν, ο William D. Cohan δεν υποστηρίζει ότι η Goldman Sachs κυβερνά τον κόσμο. Σαν συνετός συντάκτης, ο Cohan αποφεύγει την υπερβολή στο βιβλίο «Money and Power», το οποίο είναι ένας απολογισμός της πιο κερδοφόρας και επιδρούσας τράπεζας επενδύσεων της σύγχρονης εποχής.
Αναγνώστες που αρέσκονται στο να διαβάζουν τον συγγραφέα του Rolling Stone, Matt Taibbi, ίσως να βρουν τον απολογισμό του Cohan λίγο επιφανειακό. Αμέσως μετά τη οικονομική κρίση του 2008, μερικοί μπορούν να αμφισβητήσουν εάν ο συγγραφέας παρουσιάζει και εκφράζει υπερβολικό σεβασμό στην Γουώλ Στρητ. Ο Cohan, πρώην τραπεζικός επενδυτής και αναλυτής στο Opinionator blog της NYTimes.com, δέχεται σιωπηρά μια κοινωνική τάξη στην οποία η μικροσκοπική ελίτ πληρώνεται θαυμάσια για τις εσωτερικές αναζητήσεις που αφαιρούνται από την παροχή συνηθισμένων προϊόντων και υπηρεσιών. Αλλά, η έλλειψη λαϊκιστικής δυσαρέσκειας υψώνει την αξιοπιστία του Cohan ως κριτικό της Goldman.
Σε παλαιότερο βιβλίο του, με τίτλο «House of Cards», ο Cohan είπε την ιστορία της Bear Stearns, της τράπεζας επενδύσεων που κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της κρίσης ως αποτέλεσμα καθαρής απερισκεψίας. Η Goldman ευημερούσε πολύ διαφορετικά. Καταδεικνύοντας εξαιρετική πειθαρχία, προστατεύθηκε από τους κινδύνους και έκανε σωρούς χρημάτων. Πώς συνέβη αυτό; Είναι μήπως εξυπνότεροι οι άνθρωποι που εργάζονται για την Goldman; Αυτά είναι τα ζητήματα που εξετάζει το βιβλίο.
Ο Marcus Goldman, ένας πρώην έμπορος ιματισμού από το Burgpreppach της Γερμανίας, άνοιξε τις πόρτες της επιχείρησής του στο Μανχάταν το 1869. Εργαζόμενος από ένα μικρό γραφείο, αγόρασε τους οικονομικούς απολογισμούς που ήταν αποδεκτοί από τους τοπικούς επιχειρηματίες σε έκπτωση. Οι πελάτες του πήραν γρήγορα μετρητά και σώθηκαν αυτό που τότε αποκαλείτο «σκληρή μεσοαστική τάξη». Η ωρίμανση της επιχείρησης έγινε με τη δημιουργία της Goldman Sachs.
Η εταιρία Goldman διακλαδίστηκε για να βοηθήσει να τακτοποιηθεί η δημόσια πώληση των μετοχών εξ ονόματος των Underwood και Studebaker. Ο Cohan εξιστορεί αυτά τα γεγονότα αναλυτικά, επισύροντας την προσοχή στην εργασία ιστορικών όπως ο Στέφεν Μπέρμιγχαμ. Το βιβλίο του συγγραφέα αρχίζει να έχει καλύτερη συμβολή, όταν ξεκινά η εξήγηση της καλλιέργειας από την Goldman μιας φήμης για τη λαμπρότητα και τη μοναδικότητα της εταιρείας που διατηρείται ακόμα και στα χειρότερα σενάρια της Γουώλ Στρητ.
Μέρος της αίγλης προήλθε από τους εξαιρετικούς ηγέτες της, άτομα όπως τον ανώτερο συνεργάτη Sidney Weinberg, ο οποίος στη δεκαετία του '30 θα μπορούσε να συσκεφτεί ιδιαιτέρως με το φίλο του, τον Πρόεδρο Franklin Roosevelt. Ένα άλλο συστατικό ήταν το ESPRIT de corps που ο Weinberg και οι διάδοχοί του παγιοποίησαν μεταξύ των υφισταμένων τους. Με την απαίτηση της πίστης και την ανταμοιβή της πλουσιοπάροχα, η Goldman έμεινε αμετάβλητη και έλαβε εμπιστοσύνη από τους πελάτες της. Ένας ανώτερος υπάλληλος που ανταγωνίζεται τόσο καλά όσο επενδύει με τη Goldman λέει στον Cohan ότι «δεν θα έχετε ποτέ έναν τραπεζικό της Goldman μετά από τρεις μπύρες», εννοώντας ότι οι συνάδελφοί του δεν αξίζουν και τόσο πολύ.
Ο έλεγχος και η διόρθωση της εικόνας που βγαίνει προς τα έξω είναι οι κεντρικοί άξονες που δίνουν τη δυνατότητα στην Goldman να ξεπεράσει τις διάφορες οικονομικές καταστροφές.
Money and Power
Doubleday, 2011
Του Paul M. Barrret
The New York Times Book Review
Σε αντίθεση με τον ανόητο υπότιτλο που ο εκδότης του χωρίς καμία αμφιβολία επέβαλε σε αυτόν, ο William D. Cohan δεν υποστηρίζει ότι η Goldman Sachs κυβερνά τον κόσμο. Σαν συνετός συντάκτης, ο Cohan αποφεύγει την υπερβολή στο βιβλίο «Money and Power», το οποίο είναι ένας απολογισμός της πιο κερδοφόρας και επιδρούσας τράπεζας επενδύσεων της σύγχρονης εποχής.
Αναγνώστες που αρέσκονται στο να διαβάζουν τον συγγραφέα του Rolling Stone, Matt Taibbi, ίσως να βρουν τον απολογισμό του Cohan λίγο επιφανειακό. Αμέσως μετά τη οικονομική κρίση του 2008, μερικοί μπορούν να αμφισβητήσουν εάν ο συγγραφέας παρουσιάζει και εκφράζει υπερβολικό σεβασμό στην Γουώλ Στρητ. Ο Cohan, πρώην τραπεζικός επενδυτής και αναλυτής στο Opinionator blog της NYTimes.com, δέχεται σιωπηρά μια κοινωνική τάξη στην οποία η μικροσκοπική ελίτ πληρώνεται θαυμάσια για τις εσωτερικές αναζητήσεις που αφαιρούνται από την παροχή συνηθισμένων προϊόντων και υπηρεσιών. Αλλά, η έλλειψη λαϊκιστικής δυσαρέσκειας υψώνει την αξιοπιστία του Cohan ως κριτικό της Goldman.
Σε παλαιότερο βιβλίο του, με τίτλο «House of Cards», ο Cohan είπε την ιστορία της Bear Stearns, της τράπεζας επενδύσεων που κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της κρίσης ως αποτέλεσμα καθαρής απερισκεψίας. Η Goldman ευημερούσε πολύ διαφορετικά. Καταδεικνύοντας εξαιρετική πειθαρχία, προστατεύθηκε από τους κινδύνους και έκανε σωρούς χρημάτων. Πώς συνέβη αυτό; Είναι μήπως εξυπνότεροι οι άνθρωποι που εργάζονται για την Goldman; Αυτά είναι τα ζητήματα που εξετάζει το βιβλίο.
Ο Marcus Goldman, ένας πρώην έμπορος ιματισμού από το Burgpreppach της Γερμανίας, άνοιξε τις πόρτες της επιχείρησής του στο Μανχάταν το 1869. Εργαζόμενος από ένα μικρό γραφείο, αγόρασε τους οικονομικούς απολογισμούς που ήταν αποδεκτοί από τους τοπικούς επιχειρηματίες σε έκπτωση. Οι πελάτες του πήραν γρήγορα μετρητά και σώθηκαν αυτό που τότε αποκαλείτο «σκληρή μεσοαστική τάξη». Η ωρίμανση της επιχείρησης έγινε με τη δημιουργία της Goldman Sachs.
Η εταιρία Goldman διακλαδίστηκε για να βοηθήσει να τακτοποιηθεί η δημόσια πώληση των μετοχών εξ ονόματος των Underwood και Studebaker. Ο Cohan εξιστορεί αυτά τα γεγονότα αναλυτικά, επισύροντας την προσοχή στην εργασία ιστορικών όπως ο Στέφεν Μπέρμιγχαμ. Το βιβλίο του συγγραφέα αρχίζει να έχει καλύτερη συμβολή, όταν ξεκινά η εξήγηση της καλλιέργειας από την Goldman μιας φήμης για τη λαμπρότητα και τη μοναδικότητα της εταιρείας που διατηρείται ακόμα και στα χειρότερα σενάρια της Γουώλ Στρητ.
Μέρος της αίγλης προήλθε από τους εξαιρετικούς ηγέτες της, άτομα όπως τον ανώτερο συνεργάτη Sidney Weinberg, ο οποίος στη δεκαετία του '30 θα μπορούσε να συσκεφτεί ιδιαιτέρως με το φίλο του, τον Πρόεδρο Franklin Roosevelt. Ένα άλλο συστατικό ήταν το ESPRIT de corps που ο Weinberg και οι διάδοχοί του παγιοποίησαν μεταξύ των υφισταμένων τους. Με την απαίτηση της πίστης και την ανταμοιβή της πλουσιοπάροχα, η Goldman έμεινε αμετάβλητη και έλαβε εμπιστοσύνη από τους πελάτες της. Ένας ανώτερος υπάλληλος που ανταγωνίζεται τόσο καλά όσο επενδύει με τη Goldman λέει στον Cohan ότι «δεν θα έχετε ποτέ έναν τραπεζικό της Goldman μετά από τρεις μπύρες», εννοώντας ότι οι συνάδελφοί του δεν αξίζουν και τόσο πολύ.
Ο έλεγχος και η διόρθωση της εικόνας που βγαίνει προς τα έξω είναι οι κεντρικοί άξονες που δίνουν τη δυνατότητα στην Goldman να ξεπεράσει τις διάφορες οικονομικές καταστροφές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.