Ο Ομάρ Αλ Μπασίρ πρόεδρος του Σουδάν διώκεται για τα εγκλήματα στο Νταρφούρ
Γράφει: ο Δρ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ε. ΔΡΟΥΓΟΣ
Ιστορική απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ICC) στη Χάγη θεωρείται το ένταλμα σύλληψης του δικτάτορα του Σουδάν Ομάρ-ελ-Μπασίρ για «εγκλήματα πολέμου», καθώς και «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», σχετικά με τη δράση του στρατού του Σουδάν καθώς και παραστρατιωτικών ομάδων Αράβων janjaweed εναντίον του Αφρικανικού πληθυσμού στο DARFUR. Το καθεστώς Ελ-Μπασίρ συνδέεται με «στοιχεία» της διεθνούς τρομοκρατίας και του Ισλαμικού εξτρεμισμού.
Αν και δεν πρόκειται ο λαός του Σουδάν (ο οποίος βιώνει δύσκολα χρόνια), να παραδώσει τον δικτάτορα στη Χάγη, εν τούτοις είναι σημαντικό ότι για πρώτη φορά για εν ενεργεία Πρόεδρο κράτους βγαίνει ένταλμα σύλληψης, για τα όσα πρωτοφανή έχουν συμβεί στο DARFUR από το 2003 και μετά. Το ένταλμα σύλληψης που εξέδωσε ο Εισαγγελέας Μορένο Οκάμπα αποτελεί νίκη ηθικής σημασίας για τον δοκιμαζόμενο λαό του DARFUR, ενώ αναμφίβολα «πιέζει τη στρατιωτική χούντα στο Χαρτούμ να προωθήσει κάποια πράγματα». Παράλληλα, έχει σταλεί το μήνυμα και προς τις χώρες που υποστηρίζουν για οικονομικούς και ενεργειακούς λόγους το Σουδάν, όπως είναι η Κίνα και η Ρωσία. Το ένταλμα σύλληψης του Ελ-Μπασίρ, αναβαθμίζει τη διεθνή δικαιοσύνη, παρά το γεγονός ότι το Σουδάν δεν είναι μέλος του ROME STATUTE, (που καθορίζει το πλαίσιο και τα επιμέρους του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου), ενώ επιπρόσθετα και η απόφαση 1593 του ΣΑ/ΟΗΕ του Φεβρουαρίου 2005 για το DARFUR «δεν κάνει μνεία για τον άμεσο ρόλο του Χαρτούμ σε εκτοπίσεις εκατομμυρίων ανθρώπων». Φυσικά, το Ιράν και η εξτρεμιστική οργάνωση HAMAS εξέφρασαν με κοινή δήλωση από την Τεχεράνη την υποστήριξη στον Ελ-Μπασίρ.
Σημειώνεται, ότι στο DARFUR έχουν χάσει τη ζωή τους 300.000 άνθρωποι, και εκτοπισθεί περίπου 2.500.000 κάτοικοί του (Αφρικανικής προέλευσης) στο Τσαντ και στην Κέντρο-αφρικανική Δημοκρατία. Επί του παρόντος, ο Ελ-Μπασίρ «διασκεδάζει» με το ένταλμα, αλλά κάπως έτσι διασκέδαζαν ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και ο Τσαρλς Τέϊλορ (πρώην δικτάτορας της Λιβερίας), οι οποίοι δεν απέφυγαν τη Χάγη. Το ίδιο συμβαίνει και με δεκάδες εγκληματίες πολέμου από την πρώην Γιουγκοσλαβία και τη Ρουάντα, οι οποίοι έχουν καταδικασθεί από τα ad hoc δικαστήρια της Χάγης και της Αρούσα (Τανζανία).
Πάντως, ο Ελ-Μπασίρ θα έχει προβλήματα και μόνιμη ανησυχία να μην απαχθεί από τρίτους, κατά τη διάρκεια των μετακινήσεών του. Ασφαλώς το πιο σημαντικό (και από την τύχη του ελ-Μπασίρ), είναι η δημοκρατικοποίηση του Σουδάν και η ενίσχυση των συμφωνιών Βορρά – Νότου.
Εκτιμάται, ότι η Μόνιμη Αντιπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, SUSAN RICE, (που θεωρείται ως «γεράκι» στα θέματα του Σουδάν), θα προχωρήσει στις ανάλογες ενέργειες, ενώ ποτέ δεν αποκλείεται και κάποια «παράτολμη ενέργεια» εναντίον του Ελ-Μπασίρ. Ενδιαφέρον, πάντως, έχει να δούμε και να αξιολογήσουμε και τη στάση της Άγκυρας, δεδομένου ότι ο Ερντογκάν είναι φίλος του Ελ-Μπασίρ, (ο οποίος έχει επισκεφθεί την Άγκυρα δύο φορές μέσα στο 2008), ενώ παράλληλα όπλα και πυρομαχικά από το Σουδάν καταλήγουν στη HAMAS μέσω της ερήμου του Σινά και των τούνελ στο διάδρομο Φιλαντέλφι. Στο Χαρτούμ πέρασε κα κάποιο διάστημα της ζωής του ο υπ’ αριθμόν ένα καταζητούμενος τρομοκράτης Οσάμα-μπιν-Λάντεν, ο οποίος διατηρούσε στενές σχέσεις με τον κάποτε θεωρητικό του «Ισλαμικού υπερσυντηρητισμού» στο Σουδάν, Τουραμπί.
Το Σουδάν έχει επικριθεί δριμύτατα από το US STATE DEPARTMENT για υποστήριξη στη διεθνή τρομοκρατία από κοινού με το Ιράν, τη Συρία, την Κούβα και τη Βόρεια Κορέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.