Posta
(12/3/2009)
Του Mehmet Ali Birand
Κατά την επίσκεψη της Κλίντον στην Άγκυρα, άρχισαν στην πραγματικότητα και άκρως σημαντικές διαδικασίες. Μπορούμε πλέον να αναφέρουμε με άνεση ότι άρχισε και η περίοδος των «παζαρεμάτων» και του «πάρε-δώσε». Σε βάθος χρόνου θα υπάρξουν και νέες εξελίξεις, και στο πάρε – δώσε αυτό θα συμπεριληφθούν και άλλα θέματα. Ας δούμε, όμως, αυτά που υπάρχουν σήμερα:
Αρμενία:
Η διοίκηση Ομπάμα κατά την προεκλογική περίοδο έδωσε το λόγο της στους Αρμένιους, ότι θα υποστηρίξει τους ισχυρισμούς τους περί αρμενικής γενοκτονίας. Τώρα, ο Ομπάμα, προκειμένου να μπορέσει να κάνει πίσω από τις υποσχέσεις του, αναμένει από την Άγκυρα κάποια χειρονομία καλής θέλησης. Για παράδειγμα, το άνοιγμα των συνόρων με την Αρμενία. Το Ερεβάν θα αισθανθεί μεγάλη ικανοποίηση, με συνέπεια η αναβολή του θέματος της γενοκτονίας να μη δημιουργήσει πρόβλημα στην εικόνα του Αμερικανού Προέδρου. Όμως, το πρόβλημα εδώ έγκειται στο κατά πόσο η Τουρκία θα μπορέσει να πραγματοποιήσει το βήμα αυτό.
Αφγανιστάν:
Οι ΗΠΑ έχουν στριμωχθεί πάρα πολύ στο θέμα αυτό. Ζητούν από τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ πρόσθετες δυνάμεις. Στο θέμα αυτό η πλέον ήσυχη χώρα είναι η Τουρκία. Στην κοινή γνώμη της Ολλανδίας και της Γερμανίας η πρόθεση των κυβερνήσεών τους να στείλουν στρατό στο Αφγανιστάν δημιουργεί αντιδράσεις. Αντίθετα, στην Τουρκία χειροκροτείται. Η εκτός συνόρων υπηρεσία του ένδοξου τουρκικού στρατού γίνεται πηγή εθνικής υπερηφάνειας. Το χαρτί αυτό είναι και ο «joker» της Τουρκίας. Παίζει σχεδόν σε όλους τους τομείς.
Κυπριακό:
Στο θέμα αυτό έχει στριμωχθεί η Τουρκία. Η Άγκυρα δεν ανοίγει τα λιμάνια της στα ε/κ πλοία, όσο οι Ε/κ δεν αίρουν τους “αποκλεισμούς” εναντίον της “ΤΔΒΚ”. Όσο, λοιπόν, δεν ανοίγει τα λιμάνια, τόσο δεν προχωρούν και οι συνομιλίες Τουρκίας - Ε.Ε.. Άλλωστε, για το λόγο αυτό έχουν μείνει στο περιθώριο και οκτώ διαπραγματευτικά κεφάλαια. Εάν η Ουάσινγκτον μπορέσει να πείσει τους Ε/κ να άρουν το “εμπάργκο”, θα ανοίξει όχι μόνο ο δρόμος των ενταξιακών συνομιλιών για την Ε.Ε., αλλά θα αυξηθούν και οι πιθανότητες για την εξεύρεση μιας λύσης στο κυπριακό πρόβλημα. Αυτό είναι ένα πολύτιμο χαρτί, το οποίο θα μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν οι ΗΠΑ σε κάθε τομέα.
Ενέργεια:
Το σχέδιο Ναμπούκο είναι άκρως σημαντικό για τη μεταφορά της ενέργειας στην Ευρώπη. Σε περίπτωση κατά την οποία υλοποιηθεί, η Τουρκία θα αποκτήσει σημαντικά έσοδα, θα εξασφαλίσει ποικιλία πηγών στις ενεργειακές της ανάγκες, αλλά παράλληλα θα ενισχύσει και τη θέση της απέναντι στην Ε.Ε.. Όμως, η υλοποίηση του σχεδίου αυτού σύμφωνα με τις τουρκικές απαιτήσεις, επαφίεται στην υποστήριξη των ΗΠΑ. Εάν η Ουάσινγκτον το επιθυμεί, μπορεί να καλυφθούν σε μεγάλο βαθμό και οι προσδοκίες της Άγκυρας. Και αυτό είναι ένα άλλο χαρτί παζαρέματος των ΗΠΑ.
Μέση Ανατολή – Ιράν:
Στο θέμα αυτό τα μεγάλα χαρτιά βρίσκονται στα χέρια των ΗΠΑ. Εάν το θελήσουν, μπορούν να ανοίξουν θέση για την Τουρκία ή να την αφήσουν εκτός παιχνιδιού. Άλλωστε, τα χαρτιά της Τουρκίας αναφορικά με την Παλαιστίνη και το Ιράν δεν είναι και τόσο ισχυρά. Το ένα είναι η Χαμάς και το άλλο είναι το ίδιο το Ιράν, το οποίο είναι μια μεγάλη χώρα της περιοχής. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις ο ρόλος της Τουρκίας δεν προχωρεί πέραν από του να αποτελεί «τον παράγοντα, ο οποίος διευκολύνει τις συνομιλίες». Το πραγματικό χαρτί της Τουρκίας, το οποίο δεν έχει χρησιμοποιήσει και πάρα πολύ, είναι οι αρνητικές πολιτικές που μπορεί να ακολουθήσει, οι οποίες όμως μπορούν να έχουν και αντίστροφο αποτέλεσμα. Δηλαδή, να αποπειραθεί να ακολουθήσει μια αντι-ισραηλινή και υπέρμετρα φιλο-ιρανική πολιτική. Βεβαίως, μια τέτοια στάση μπορεί να επιφέρει ζημία και στον εαυτό της. Πάντως, είναι ένα χαρτί, το οποίο στα γενικά παζαρέματα μπορεί να ληφθεί υπόψη.
Ιράκ:
Είναι ένα χαρτί μεσαίου μεγέθους, το οποίο βρίσκεται στα χέρια της Τουρκίας. Η Άγκυρα εξέπεμψε θετικά μηνύματα όσον αφορά το θέμα της συμβολής της στη σταθερότητα του Ιράκ, της υποστήριξης στη Βαγδάτη, αλλά και της απαγκίστρωσης των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ. Ο Μπαμπατζάν άναψε το πράσινο φως και έδειξε ότι το χαρτί αυτό μπορεί να παίξει υπέρ της Ουάσινγκτον.
Βόρειο Ιράκ και ΡΚΚ:
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Τουρκίας είναι το ΡΚΚ. Είναι και το πλέον σημαντικό χαρτί στα χέρια των ΗΠΑ. Διότι έχουν τη δύναμη να κάνουν ό,τι θέλουν πάνω στο ΡΚΚ. Η Ουάσινγκτον ζητεί από την Άγκυρα να τα έχει καλά με τον Μπαρζανί, να μην τον προπηλακίζει, αλλά και να πραγματοποιήσει μέσα στην Τουρκία κάποια βήματα τόσο για το κουρδικό πρόβλημα, όσο και για το ΡΚΚ. Τα παζαρέματα διεξάγονται γύρω από τα «βήματα» αυτά.
Εάν η Άγκυρα τα πραγματοποιήσει, τότε και οι ΗΠΑ θα θέσουν σε εφαρμογή «το σχέδιο διάλυσης του ΡΚΚ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.