Revolutionaries: A New History of the Invention of America

Jack Rakove
Revolutionaries: A New History of the Invention of America
Houghton Mifflin Harcourt, 2010

Του Dwight Garner
The New York Times Book Review


Είναι ένα από τα αξιοπερίεργα της Αμερικανικής ιστορίας το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα αποφασιστικό χρονικό, ενός τόμου για την Αμερικανική Επανάσταση. Έχουν εκπονηθεί εξαιρετικές έρευνες για την Αμερικανική Επανάσταση – συμπεριλαμβανομένων των “War of American Independence” (1971) του Don Higginbotham, το “Glorious Cause” (1982) του Robert Middlekauff , το “Radicalism of the American Revolution” (1992) του Gordon S.Wood, το “Founding Brothers” (2000) του Joseph J.Ellis και το “Almost a Miracle” (2007) του John Ferling. Ωστόσο, δεν υπάρχει μεγάλη συναίνεση μεταξύ τους. Από την αφηγηματική άποψη, οι ιστορικοί είχαν μεγαλύτερη τύχη στο να σπάζουν σε μικρά κομμάτια την εν λόγω περίοδο, όπως έκανε ο David McCullough στο «1776» και στην βιογραφία του για τον Τζον Άνταμς.


Σε αυτή την ομίχλη έρχεται το βιβλίο του Jack Rakove “Revolutionaries”. Ο Rakove είναι καθηγητής ιστορίας, Αμερικανικών σπουδών και πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ. Τιμήθηκε επίσης με το βραβείο Πούλιτζερ το 1997 για το βιβλίο του “Original Meanings: Politics and Ideas in the Making of the Constitution”.

Τι το καινούριο υπάρχει στο “Revolutionaries”; Λοιπόν, θα πρέπει να στραβωθείς για να κατανοήσεις τις λεπτομέρειες, κάτι το οποίο σημαίνει κάτι περισσότερο για τους μελετητές παρά για ένα μορφωμένο γενικό αναγνώστη. Αλλά ο Rakove λέει ότι ένας ιστορικός πρέπει να είναι «όσο το δυνατόν ακριβέστερος σχετικά με τις εμπειρίες, τις ιδιότητες και τα γεγονότα» που έδωσε στην Επαναστατική γενιά τον χαρακτήρα της.

Ο Rakove αφηγείται την ιστορία της Αμερικανικής Επανάστασης από διάφορες γωνίες, χωρίζοντας το βιβλίο του σε ενότητες που περιλαμβάνουν ελευθερωτές, νομοθέτες, στρατηγούς και διπλωμάτες. Το “Revolutionaries” είναι ένα σοβαρό, σχολαστικό ιστορικό έργο που «δένει» μια καριέρα άξια για σκέψη και έρευνα. Ωστόσο, δεν είναι ένα ιδιαίτερα αξιοσημείωτο ή αιφνιδιαστικό βιβλίο.

Η προσπάθεια του Rakove να βρει νέους τρόπους να προσεγγίσει την Αμερικανική Επανάσταση τον οδήγησε στο να αφιερώσει πολύ χρόνο στις ζωές λιγότερο γνωστών συμμετεχόντων. Τέτοιες προσωπικότητες είναι μετριοπαθείς πολιτικοί όπως ο John Jay, ο Robert Morris και ο John Dickinson, ο άντρας που, τον Ιούλιο του 1776, αποτέλεσε το τελευταίο άτομο που απηύθυνε μεγάλη ομιλία στο Κογκρέσο ενάντια στην ανεξαρτησία. Αυτές οι ιστορίες δεν είναι ακριβώς βαρετές. Όμως πολύ συχνά οι βασικότεροι παίχτες- ο Franklin, ο Washington, ο Jefferson- παραμερίζονται. Η πεζογραφία του Rakove πολύ συχνά έχει ένα άτολμο, παραζαλισμένο αέρα.

Ωστόσο, να και κάποια πράγματα για τα οποία θαύμασα το βιβλίο. Ο Rakove δεν θεοποιεί τις ιστορικές του προσωπικότητες. Είναι ανυπάκουοι και γκρινιάρηδες. Επίσης γράφει ευφυέστατα για το χωρίς φρου-φρου και αρώματα παρουσιαστικό των Αμερικανών στρατιωτών. Παραθέτει τα λόγια του John Adams για κάποιους στρατιώτες της επανάστασης: «Δεν επεμβαίνουν ακριβώς στην ώρα τους. Δεν κρατούν ψηλά τα κεφάλια τους, αρκετά κορδωμένα, ούτε στρέφουν προς τα έξω τα δάκτυλα του ποδιού τους, με την ακρίβεια που θα έπρεπε». Ο Rakove επίσης μας υπενθυμίζει πόσο τυχεροί είμαστε που τόσοι πολλοί από τους ιδρυτές μας μελέτησαν στενά την νομική επιστήμη.

Η σκέψη μου ήταν να κλείσω την κριτική ενός γερού βιβλίου με αισιόδοξο τρόπο. Αλλά μετά θυμήθηκα πώς ο Rakove τελειώνει το “Revolutionaries”, με μια πρόταση που είναι σαν ένα χαστούκι στο πρόσωπο, μετά την ανάγνωση περισσότερων από 400 σελίδων: «Το πώς αυτοί οι επαρχιώτες επαναστάτες ανακάλυψαν τα ταλέντα τους παραμένει ένα παντοτινό παζλ της ιστορίας μας, ευκολότερο στη μελέτη παρά στην εξήγησή του, πόσο μάλλον στην εξερεύνησή του».

Αυτή είναι η τελευταία πρόταση; Αυτό είναι όλο; Αυτό δεν είναι καν αναστεναγμός, είναι κλαψούρισμα.