Κύριε…’’50%’’ σε σένα μιλώ!

Πάντοτε είχα και διατηρώ την αίσθηση ότι ο κυπριακός λαός είναι ένα κομμάτι του Ελληνισμού το οποίο ζώντας στο συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο που παντρεύει την  Ευρώπη, τη  Μέση Ανατολή και την Αφρική, χαρακτηρίζεται από μια ιδιαίτερης ποιότητας εθνική οξυδέρκεια. Η σύγχρονη δε Ιστορία του, ποτισμένη με εμφύλιες συγκρούσεις και με ξένους επεκτατισμούς, τον κάνει ιδιαίτερα ικανό στην τέχνη της επιβίωσης και τον οπλίζει με τα κατάλληλα εκείνα αντανακλαστικά που τον οδηγούν στο να εντοπίζει εγκαίρως τον κίνδυνο και να ελίσσεται καταλλήλως.

Γι αυτό το λόγο με ξάφνιασε έντονα η προσγείωση της τρόικας στο νησί και ο απροκάλυπτος κυνισμός της ρουμάνας ‘’καουμπόισσας’’ που ως βασιλικότερη του βασιλέως βάλθηκε να μας τρελάνει κουνώντας μας το δάκτυλο, απολαμβάνουσα την μέθεξη  της εξουσίας που της παρείχαν τα αφεντικά της. Αυτό όμως που αποτέλεσε για μένα λάκτισμα στο υπογάστριο δεν ήταν η αμετροέπεια της κυρίας, μα το αποτέλεσμα της δημοσκόπησης που έφερε το 50% των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας να αποδέχεται το ΔΝΤ ως από μηχανής θεό που θα εναποθέσει στην ποδιά μας μια βιώσιμη λύση για το δημοσιονομικό πρόβλημα που μας ταλανίζει! Αυτό το γεγονός ομολογώ ότι δημιούργησε ρωγμές στην εικόνα που είχα για το λαϊκό μας ένστικτο και τα εθνικά μας αντισώματα. Από την πολιτική μου τριβή γνωρίζω πως οι πιο ύπουλες και επώδυνες χαρακιές σε ένα σύστημα αξιών και σε ένα έθνος-κράτος τελούνται υπό το καθεστώς αλυσιδωτών κρίσεων στον οικονομικό, πολιτικό και οικονομικό τομέα. Το καθεστώς της κρίσης δημιουργεί γύρω του ένα θολό τοπίο  κατάλληλο να καλύψει και να εισαγάγει εντός των τειχών τα σχέδια και τις βλέψεις των εμπνευστών του. Η δε καθεαυτή κρίση εντεινόμενη προκαλεί απονεύρωση της συλλογικής συνείδησης, φοβικό σύνδρομο και κοινωνική κατάθλιψη, εν τέλει, μοιρολατρία. Τοιουτοτρόπως ελέγχεται κάθε ουσιαστική αυτοάμυνα των λαϊκών στρωμάτων, κάθε προοπτική παρέμβασης στα δρώμενα. Το παράδειγμα του ελλαδικού Ελληνισμού είναι μια τρανή απόδειξη η οποία ως φαίνεται δεν ελήφθη στην πραγματική της διάσταση υπόψιν.  Μπορεί ένας κύριος από αυτούς που ανήκουν στο 50% της αποδοχής της νεοταξίτικης επέλασης να μου πει έστω ένα ιστορικό παράδειγμα όπου το ΔΝΤ ως άλλος ιεραπόστολος έσωσε μια χώρα όταν εκλήθη να συνδράμει για να την λυτρώσει χαρίζοντας στο λαό της ευημερία; Δυστυχώς για τους λαούς στόχος του ΔΝΤ δεν είναι η διάσωση μα η αρπαγή των περιουσιακών στοιχείων τόσο των πολιτών όσο και του κράτους ως πληρωμή για τα ‘’δανεικά’’ της γραβατωμένης τοκογλυφίας που παρέχει. Το παραμυθάκι της διαπραγμάτευσης με την τρόικα όσοι το επικαλούνται γίνονται καλοί αγωγοί εξάρτησης και απώλειας της εθνικής κυριαρχίας της Πατρίδας. Με το ΔΝΤ δεν διαπραγματεύεσαι, είτε αποδέχεσαι πλήρως τους όρους δανεισμού, είτε τους αρνείσαι τηρώντας μια εθνικά περήφανη στάση. Ταυτόχρονα καλείς τους πολίτες σου αφού τους εξηγήσεις  την κατάσταση να βάλλουν πλάτη σε μια προοπτική  συνευθύνης κάνοντας τους ενεργούς, συμμέτοχους στη λύση, ανασύροντας έννοιες από το αξιακό μας υλικό όπως η κοινωνική αλληλεγγύη, η κατανόηση και η συμπόρευση μέχρι να ξαναμπεί το καράβι της κοινωνίας σε σίγουρο λιμάνι μετά την τρικυμία.

Μήπως λοιπόν αγαπητέ συνέλληνα του 50% θα πρέπει να ξανασκεφτείς; Να ενημερωθείς; Μήπως οφείλεις στην νέα γενιά να είσαι πιο ψυλιασμένος; Κοίτα βαθιά στα μάτια των μωρὠν σου ! Γιατί αυτά θα δικάσουν την όποια σου απόφαση αύριο. Αυτών το μέλλον υποθηκεύεις. Αν θες πήδα στον Καιάδα της επιλογής σου μοναχός και μην κάνεις αλυσίδα χορού του Ζαλόγγου με την νιότη της Πατρίδας! Κάνω επίκληση στο φρόνημά σου.

Μαρινάκης Αντώνης

αναλυτής.