Επιστημονικό-ενημερωτικό ιστολόγιο με βαρύτητα σε θέματα γεωπολιτικής,εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων. geopoliticsgr@gmail.com
Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010
Ο Τόνι Μπλέρ και το Ιράκ
ΛΟΝΔΙΝΟ. «Εάν η 11η Σεπτεμβρίου δεν είχε συμβεί, η εκτίμησή μας θα ήταν διαφορετική. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου, όμως, η άποψη η δική μας και των Αμερικανών άλλαξε δραματικά», δήλωσε ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας, Τόνι Μπλερ, θέλοντας να στηρίξει τα επιχειρήματά του περί τρομοκρατίας ενώπιον της επιτροπής έρευνας για τον πόλεμο στο Ιράκ. Μιλώντας για δραματική επανεκτίμηση της απειλής της διεθνούς τρομοκρατίας τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στο Λονδίνο, πρόσθεσε: «Ως τις 11 Σεπτεμβρίου πιστεύαμε ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν αποτελούσε κίνδυνο, αλλά εκτιμούσαμε ότι άξιζε να προσπαθήσουμε να τον περιορίσουμε. Το σημαντικό είναι ότι μετά την 11η Σεπτεμβρίου η εκτίμηση του κινδύνου άλλαξε, και σήμαινε ότι δεν ήταν πλέον δυνατόν να περιοριστεί ο Σαντάμ με κυρώσεις»... «Εάν μπορούσαν να σκοτώσουν περισσότερους από 3.000, θα το έκαναν... Η εκτίμηση τότε ήταν ότι αυτοί οι άνθρωποι θα χρησιμοποιούσαν χημικά ή βιολογικά όπλα ή μια πυρηνική συσκευή, εάν μπορούσαν να τα αποκτήσουν – πράγμα που άλλαξε την εικόνα μας για το ποιες είναι οι πραγματικές απειλές κατά της ασφάλειας».
Πηγή: http://news.kathimerini.gr
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ο κ. Τόνυ Μπλερ, ως άλλος Πάντσο Βίλλα, ακολούθησςε τις Σταυροφορικές περιπέτειες του πέραν του Ατλαντικού εταίρου του, με βασικούς στόχους το Eldorado του Μαύρου Χρυσού κάτω από τα εδάφη του μαρτυρικού Ιράκ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι για να πετύχουν τέτοιου είδους εκμεταλλέυσεις δεν θα εφείδοντο καμμιάς δικαιολογίας ακόμα και "συνωμοτικού" περιεχομένου. Τον Σαντάμ τον εκμεταλλεύονταν για πολλά χρόνια αλλά όταν αυτός διέλαθε των συμφωνιών, τότε εθεωρήθη εξοβελιστέος!!
Από εκεί και πέρα αρχίζουν τα μαρτύρια του Ιρακινού Λαού...
Δυστυχώς, το μεγάλο κακό έγινε μετά τη πτώση του Σαντάμ, όταν άρχισαν να εισρέουν κατά χιλιάδες οι "αγωνιστές" της Αλ Κάϊντα για να αντισταθούν εναντίον των εισβολέων μαζί με τους σουνίτες αντάρτες που ήταν (αλλά και είναι) πολύ καλά οργανωμένοι με το σύστημα της παλλαϊκής άμυνας".
Ο Σαντάμ, όχι μόνο δεν προσέφερε άσυλο στην Αλ Κάϊντα, αλλά ήταν (γι'αυτή τη τρομοκρατική οργάνωση), θανάσιμος έχθρός της λόγω και των ιδεολογικών διαφορών που είχαν μρταξύ τους.
Τώρα, οι εμπλεκόμενες Δυτικές δυνάμεις στο Ιράκ, προσπαθούν να απαγκιστρωθούν χωρίς όμως να διαφαίνεται μια τέτοια εξέλιξη...
Τυχόν επεμπλοκή τους στο μέλλον θα προκαλέσει μια νέα ανάσταση μιας Δικτατορίας "τύπου Σαντάμ" στο πολύπαθο Ιράκ!