Ο προσωπικός φίλος του Μαντέλα Γιώργος Μπίζος μαζί με τον Πρόεδρο της Ολυμπιακής Επιτροπής της Νότιας Αφρικής
Του Ντίνου Τουμάζου
Κατ’ αρχήν, άξιος ποιας πατρίδας o Γεώργιος Μπίζος;
Και των δύο: της φυσικής και της θετής, της Ελλάδας και της Νοτίου Αφρικής. Και εντέλει ΑΞΙΟΣ της Οικουμένης, της κοινής πατρίδας όλων των ανθρώπων, ως φορέας του οικουμενικού ελληνικού πνεύματος και των αξιών του, που κουβαλεί στις πνευματικές και ψυχικές του αποσκευές.
Αυτό ακριβώς το οικουμενικό πνεύμα και αυτές οι αξίες ωθούσαν τον δεκατριάχρονο Μπίζο να επιμείνει πεισματικά να συνοδεύσει τον πατέρα του σε ένα ταξίδι απόκρυψης και διάσωσης 7 ξένων (Νεοζηλανδών) στρατιωτών που είχαν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα, η οποία είχε μόλις πέσει στα χέρια των ναζί.
Το πρώτο μέρος της οδύσσειάς τους τελειώνει όταν, μετά από δραματικές συνθήκες, η μπαλωμένη βάρκα τους περισυλλέγεται από συμμαχικό πολεμικό και τους αποβιβάζει στην Αίγυπτο, για να ακολουθήσει όμως η συνέχεια των περιπετειών σε άλλους τόπους. Μην μπορώντας πλέον να γυρίσουν στη κατεχόμενη πατρίδα, κατέφυγαν μαζί με άλλους πρόσφυγες και τραυματίες πολέμου στη Νότιο Αφρική.
Πάλεψε δίπλα στον πατέρα του τις αντιξοότητες, που πολλαπλασιάστηκαν από τις δυσκολίες που το τότε καθεστώς επέβαλλε και, ξεδιπλώνοντας σεμνά αλλά αποφασιστικά τη δυναμική του ιδιοσυγκρασία, αναμείχθηκε και τελικά πρωτοστάτησε στον ο αγώνα για την αποτίναξη του απάνθρωπου ζυγού του άπαρχαϊντ που καταδυνάστευε τη δεύτερη πατρίδα του. Αναδείχθηκε πρωτοστάτης και σύμβολο αυταπάρνησης, που τον οδήγησε μεν σε απότομα και επικίνδυνα μονοπάτια, αλλά και τον δικαίωσε.
Θα μπορούσε θαυμάσια να εξελιχθεί σε επιχειρηματία ή μεγαλέμπορο όπως τόσοι και τόσοι καταξιωμένοι συμπατριώτες μας της Ν. Αφρικής. Θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ιδιοκτήτη μεγάλων πολυκαταστημάτων ή / και αλυσίδων εστιατορίων, να επιδοθεί στις οικοδομικές επιχειρήσεις, υπηρετώντας την «τουβλομανία» που (απόλυτα κατανοητό) διακατέχει πολλούς από εμάς τους πρόσφυγες και μετανάστες.
Όμως ο Γεώργιος Μπίζος δεν μαγεύτηκε, δεν δελεάστηκε, δεν παγιδεύτηκε. Δεν υπέκυψε στον πειρασμό στον οποίο υποκύπτουν οι μικροί άνθρωποι προκειμένου να εξυπηρετήσουν μικροσυμφέροντα και ναρκισσισμούς. Δεν υπέκυψε στην ευκολία της προσωπικής ευμάρειας. Απέδειξε από την τρυφερή ηλικία των 13 ετών πως προοριζόταν για τα μεγάλα, τα υψηλά, τα δύσκολα.
Ο πατέρας του άλλωστε τον ήθελε γιατρό. Ο νεαρός όμως Μπίζος, ζώντας μέσα στις περιπέτειες και τις δύσκολες συνθήκες της μοναξιάς και της στέρησης της πατρίδας και της οικογένειάς του, δυσκολεύτηκε να εξασφαλίσει βαθμολογία που θα του επέτρεπε να πραγματοποιήσει την πατρική επιθυμία. Μπήκε όμως στο πανεπιστήμιο προκειμένου να παρακολουθήσει φιλολογικά και άλλα μαθήματα, με την προοπτική ότι θα είχε και δεύτερη ευκαιρία, αριστεύοντας στην πρώτη ακαδημαϊκή χρονιά, να μεταπηδήσει στην ιατρική. Άρχισε να μελετά ιστορία, αρχαία ελληνικά, κλασικές σπουδές, που τον βοήθησαν τελικά να συνειδητοποιήσει ότι είχε κλίση προς τη νομική επιστήμη. Το όνειρο του πατέρα του μπορεί να μην πραγματοποιήθηκε από τον ίδιο, πραγματοποιήθηκε όμως εις διπλούν, αφού δύο από τους τρεις γιους του Γεωργίου Μπίζου διαπρέπουν σήμερα στην ιατρική.
Ο Γεώργιος Μπίζος έμελλε να ακολουθήσει άλλα μονοπάτια, που του επιφύλασσαν χρόνια δίσεκτα, με διωγμούς, κατατρεγμούς, εμπόδια και τρικλοποδιές, ο αγώνας του όμως άρχισε να αποδίδει καρπούς μετά από πολλές δεκαετίες αναδεικνύοντάς τον Άξιο Έλληνα, Άξιο Νοτιο-Αφρικανό, Άξιο Άνθρωπο.
Ο πάντα επίκαιρος αγώνας του με τον Νέλσον Μαντέλα
Μελετώντας την πορεία τόσο του Νέλσον Μαντέλα όσο και του επιστήθιου φίλου και συναγωνιστή του, του συμπατριώτη μας Γεωργίου Μπίζου, αναπόφευκτα συγκρίνουμε την ιστορική πορεία του αγώνα εκείνων με τους δικούς μας εθνικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες.
Διαπιστώνουμε πρώτα πως ούτε ο Μαντέλα έχασε την ελπίδα και τον προσανατολισμό του αλλά ούτε ο Έλληνας σύντροφος του σήκωσε τα χέρια. Η απαράμιλλη οξυδέρκειά του, κατά κοινή παραδοχή όλων, έσωσε την ίδια τη ζωή του Νέλσον Μαντέλα που επρόκειτο να αναδειχθεί, μέσα από τη μακροχρόνια φυλάκισή του, σύμβολο, κατηχητής και καθοδηγητής ενός αγώνα άνισου.
Χαριτολογώντας ο Μπίζος με τους άλλους συνηγόρους του τότε κατηγορούμενου Μαντέλα, με τους οποίους συνεργαζόταν και προκειμένου να τους πείσει στην υιοθέτηση της δικής του στρατηγικής και τακτικής, τους προκάλεσε να βάλουν στοίχημα ότι η δική του προσέγγιση θα γλίτωνε τουλάχιστον τη ζωή του Μαντέλα. Και κέρδισε: έσωσε τη ζωή του Μαντέλα, έδωσε ελπίδα και προοπτική στον αγώνα. Ο νεαρός τότε Έλληνας δικηγόρος, που δεν είχε καν υπηκοότητα ή διαβατήριο της δεύτερης πατρίδας του, με αναπτερωμένο το ηθικό μετά τη διάσωση του φίλου του, αντέτεινε χαμογελώντας στους μεγαλύτερους σε ηλικία διαπρεπείς νομικούς συνεργάτες του: «Μη στοιχηματίζετε ποτέ με Έλληνα!» Χωρίς έπαρση, ο Γεώργιος Μπίζος δηλώνει πως η ίδια τακτική θα διέσωζε και τη ζωή του Σωκράτη!
Η συμβολή του ευφυούς Έλληνα αγωνιστή στην ιστορική πορεία της θετής του πατρίδας υπήρξε καθοριστική. Ουσιαστικός στυλοβάτης του μεγάλου του συντρόφου κατά τα χρόνια της απομόνωσής του, κράτησε αναμμένη τη σπίθα της ελπίδας. Τα χρόνια κύλησαν δύσκολα, αλλά απτόητος συνέχισε να μάχεται στην πρώτη γραμμή ώσπου ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Το φως άρχισε αργά αλλά σταθερά να διεισδύει στο μπουντρούμι του Μαντέλα. Οι παράλληλες πορείες τους άντεξαν στον χρόνο.
Χρησιμοποιώντας με τρόπο μοναδικά επιδέξιο τη φιλοσοφία του δικαίου, πλησίαζε ολοένα και περισσότερο τον στόχο του. Μέσα σε αφάνταστα αντίξοες καταστάσεις, συνύφαινε αρχαιογνωσία, φιλοσοφία και νομική επιστήμη, έκανε τον αναγκαίο συγκερασμό ώστε τα εμπόδια που θεωρούνταν ανυπέρβλητα να χαμηλώνουν σταδιακά. Με αποτελεσματικό εργαλείο την τέχνη του, τη νομική επιστήμη, εξευτέλιζε το ρατσιστικό και απάνθρωπο καθεστώς και έπλεκε το σχοινί που θα τους προσφερόταν για αυτοχειριασμό. Αμφισβητούσε τους νόμους τους, αναδεικνύοντάς τους παράνομους μέσα από το δικό τους νομικό καθεστώς. Δημιουργούσε ερείσματα για πολιτική αξιοποίηση.
Κάθε αρχή έχει το τέλος της. Το ρατσιστικό καθεστώς αισθανόταν τους τριγμούς, τον κίνδυνο να χαθεί το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Άρχισαν επιτέλους οι διαπραγματεύσεις. Έπρεπε τώρα να παλέψουν ένα σύνταγμα / νομοθετικό πλαίσιο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των καταχραστών της εξουσίας. Είχαν να αντιμετωπίσουν τεράστια εσωτερικά και εξωτερικά, οικονομικά και άλλα, συμφέροντα των αδρανούντων μέσα από το βόλεμα περιφερειακών δυνάμεων και υπερδυνάμεων. Στρατηγικά συμφέροντα διακυβεύονταν. Οι δολοπλοκίες και η γνωστή πολιτική του διαίρει και βασίλευε επιστρατεύτηκαν και έφταναν στο αποκορύφωμά τους.
Πανικοβλημένοι οι ντόπιοι εξουσιαστές και οι εκτός χώρας σύμμαχοί τους, θρασείς όπως ανέκαθεν, έφτασαν στο σημείο να προτείνουν ακόμα και λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας (ναι, προηγήθηκε η προσπάθεια επιβολής της στην Αφρική πριν το επιχειρήσουν στην κατεχόμενη Κύπρο), προκειμένου να διατηρήσουν βραχυπρόθεσμα και να εξασφαλίσουν μακροπρόθεσμα τα συμφέροντά τους. Ήταν πλέον ηλίου φαεινότερον ότι οι επιλογές τους περιορίζονταν. Δεν ήταν εύκολο να αποδεχθούν το τέλος της κυριαρχίας τους, να δεχτούν ότι η καρέκλα έτριζε κάτω από τα πόδια τους και το σχοινί που οι αγωνιστές έπλεκαν και προόριζαν για τους δυνάστες τους κόντευε να τελειώσει.
Έβαλαν λυτούς και δεμένους να μεσολαβήσουν! Να πουν στους αγωνιστές πως θα δημιουργούσαν ένα σύγχρονο, μοντέρνο, δοκιμασμένο και επιτυχημένο πολιτειακό σύστημα διακυβέρνησης όπως της Αμερικής ή της Ελβετίας ή της Αυστραλίας! Ότι με αυτόν τον τρόπο θα επανενωνόταν ο πληθυσμός και οι κάτοικοι της χώρας θα συνυπήρχαν αρμονικά. Ότι επιτέλους θα ευτυχούσαν! (η επανάληψη των ίδιων μεθόδων στην Κύπρο γνωστή).
Προσπάθησαν βεβαίως να τους αποκρύψουν ότι οι πρώην καταχραστές της εξουσίας θα είχαν την αποκλειστική ευθύνη της δικής τους ζώνης και της δικής τους κοινότητας, αλλά ταυτόχρονα θα ήταν συνεταίροι του συνόλου του κράτους! Οι σκληροτράχηλοι όμως αγωνιστές διέβλεψαν τις παγίδες που τους έστηναν. Μελέτησαν ενδελεχώς τις προτάσεις και χωρίς χρονοτριβή τις απέρριψαν. Κατάλαβαν γρήγορα πως τα ποικίλα και συγκρουόμενα συμφέροντα θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν εις τον αιώνα το άπαντα, αλλά και ότι οι συγκυρίες και οι ευκαιρίες ευνοούν εκείνους που έχουν σθένος και αντοχές να περιμένουν, να επιμένουν, να παλεύουν και να ελπίζουν!
Απέρριψαν την προταθείσα διζωνική δικοινοτική λύση και άλλες παραλλαγές της που δόλια και ψευδεπώνυμα προωθούνταν προκειμένου να διατηρήσουν κεκτημένα δικαιώματα οι ρατσιστές που τους καταδυνάστευαν. Αντιλήφθηκαν την παγίδα και προσηλώθηκαν στον στόχο. Οι δημοκρατικές καταβολές του Γεωργίου Μπίζου βρήκαν την έκφρασή τους στη βασική Δημοκρατική Αρχή: Ένας Άνθρωπος, Μία Ψήφος!
Κανένα δέλεαρ, καμιά κολακεία, καμία υπόσχεση δεν στάθηκε ικανή να τους ξεγελάσει και να τους πείσει ότι σε καθεστώς διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας θα ήταν εξασφαλισμένοι αφού θα είχαν μία υπηκοότητα, μία ιθαγένεια, ένα κράτος και τίποτε δεν θα μπορούσε να τους αμφισβητήσει την κυριότητα της πατρίδας και τα δικαιώματά τους. Τους είπαν πως ο συνεταιρισμός θα δούλευε σαν ρολόϊ και η απόμακρη σκέψη τυχόν διάλυσής του ήταν όνειρο θερινής νυκτός. Αν είναι ποτέ δυνατόν μια συμφωνία κυρίων με την εγγύηση της διεθνούς «έντιμης» κοινωνίας να αμφισβητηθεί! Αλίμονο! Δεν τους έπεισαν. Επέμεναν χωρίς αμφιταλαντεύσεις, χωρίς αμφιβολίες, παρόλα τα σκαμπανεβάσματα και τις αντιξοότητες, στο Α κεφαλαίο της λέξης «Άνθρωπος», στη Δημοκρατική Αρχή: Ένας Άνθρωπος, Μία Ψήφος!
Η διεθνής κοινότητα είχε πλέον αναπόδραστα ευαισθητοποιηθεί. Το διεθνές δίκαιο, δημόσιο και ιδιωτικό, είχε αρχίσει επιτέλους να παίρνει τη θέση του. Ήταν πλέον θέμα χρόνου. Και τελικά οι αγώνες τους δικαιώθηκαν! Τώρα πια είναι Ελεύθεροι! Συνεχίζουν τον δικό τους αγώνα, ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά, όπως εξάλλου και όλοι οι άλλοι λαοί και κρατικές οντότητες του πλανήτη μας!
Ο Γεώργιος Μπίζος, ο ακούραστος αγωνιστής και επιφανής νομικός που μας κάνει την τιμή να μας επισκεφθεί αυτές τις μέρες, που μας δίνει την ευκαιρία να γίνουμε κοινωνοί των αγώνων του Ανθρώπου σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, που μας δίνει την ευκαιρία να προβληματιστούμε και να αναβαπτιστούμε, είναι εδώ για να μοιραστεί μαζί μας τις εμπειρίες του, να μας δείξει πώς κερδίζονται οι αγώνες των ανθρώπων ενάντια στην αδικία και την εκμετάλλευση, ενάντια στην καταδυνάστευση οποιασδήποτε μορφής. Είναι εδώ για να ενώσει τη φωνή του για Ελευθερία, Δικαιοσύνη και Αξιοπρέπεια με μια κατηγορία ανθρώπων που μοιράζονται τις ίδιες αρχές και ιδανικά. Πνευματικούς ανθρώπους που συνδυάζουν ικανότητες, ευαισθησίες, σεμνότητα και ήθος, ανθρώπους που αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο, όπως ο Nick Xenophon, ο Julian Burnside, η Jenny Webb, η Jessie Taylor και ο George Georgiou, στον οποίο και χρωστούμε τα μέγιστα για την παρουσία του Γεωργίου Μπίζου στην Αυστραλία.
Από τέτοιους ανθρώπους των έργων, ανθρώπους της φρόνησης και της δράσης, ανθρώπους που δικαιώνουν την ύπαρξή τους, έχουμε σίγουρα πολλά να μάθουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.