Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Mήπως θα πρέπει να συμβιβαστούμε με την Τεχεράνη;



Του David Clark*


Πυρηνικό κράτος χαρακτήρισε το Ιράν ο πρόεδρος Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ, ανακοινώνοντας τον εμπλουτισμό ουρανίου σε ποσοστό 20% την Πέμπτη, με αφορμή τον εορτασμό της 31ης επετείου της ισλαμικής επανάστασης. Η δήλωσή του αυτή αναζωπύρωσε την ανησυχία της διεθνούς κοινότητας και ειδικότερα του Ισραήλ.

Τον Ιούνιο του 2006, άρθρο των New York Times αποκάλυπτε τις ισραηλινές προθέσεις. Σύμφωνα με την έγκυρη εφημερίδα, περισσότερα από 100 ισραηλινά F-15 και F-16 συμμετείχαν σε ασκήσεις πάνω από την Ανατολική Μεσόγειο και στον ελληνικό εναέριο χώρο, με στόχο την προσομοίωση επιχείρησης βομβαρδισμού, που θα περιλάμβανε και εναέριο ανεφοδιασμό σε καύσιμα. Σύμφωνα με αξιωματούχους του Πενταγώνου, η ισραηλινή άσκηση είχε σκοπό, εκτός από την επιχειρησιακή προετοιμασία της αεροπορίας της χώρας, να προειδοποιήσει τα κράτη της Δύσης, το ισραηλινό κοινό, αλλά και το Ιράν για ενδεχόμενη αποφασιστική κίνηση κατά των πυρηνικών φιλοδοξιών της ισλαμικής δημοκρατίας.


Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου γνωρίζει, όμως, καλά ότι ο πρόεδρος Ομπάμα ουδέποτε θα ενέκρινε τέτοια επιχείρηση και για το λόγο αυτό δεν πρόκειται να επαναλάβει το σφάλμα του προκατόχου του, Εχούντ Ολμερτ, που δέχθηκε αρνητική απάντηση από τον τότε πρόεδρο Μπους, όταν του αποκάλυψε τα μυστικά σχέδια του Ισραήλ για βομβαρδισμό των ιρανικών εγκαταστάσεων.

Ακόμη και ο Τζορτζ Μπους δεν μπόρεσε να αγνοήσει τις ιδιαίτερα επικίνδυνες συνέπειες που θα είχε μία ισραηλινή επίθεση, με αναμενόμενη έκρηξη του αντιαμερικανισμού στη Μέση Ανατολή, την πολιτική αποσάθρωση των μετριοπαθών φωνών στον αραβικό κόσμο, την αναβίωση της Αλ Κάιντα, την ενίσχυση των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και -ίσως η πιο επικίνδυνη εξέλιξη- το κλείσιμο των Στενών του Ορμούζ και η διακοπή της διακίνησης πετρελαίου προς τη Δύση.

Υπάρχουν επίσης και πολλοί καλοί λόγοι, που μας κάνουν να πιστέψουμε ότι μία τέτοια επιχείρηση βομβαρδισμού θα αποτύγχανε να καθυστερήσει το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Έχοντας αντλήσει χρήσιμα διδάγματα από την επιτυχημένη επιχείρηση του Ισραήλ κατά του ιρακινού αντιδραστήρα του Οσιράκ το 1981, το Ιράν απέκρυψε, έθαψε, διαμοίρασε και προστάτευσε τις πυρηνικές του εγκαταστάσεις σε υπόγεια θωρακισμένα καταφύγια. Ακόμη και αν τα ισραηλινά τζετ με τις διατρητικές τους βόμβες χτυπήσουν τους «σωστούς» στόχους, παρότι αυτοί βρίσκονται στα όρια της ακτίνας δράσης της ισραηλινής αεροπορίας, οι ζημιές θα μπορούσαν να αποκατασταθούν σχετικά γρήγορα.

Το αποτέλεσμα θα ήταν ένα πυρηνικό Ιράν, ριζοσπαστικοποιημένο από τον πόλεμο και απαλλαγμένο από κάθε διάθεση διεθνούς συνεννόησης.

Η ώρα είναι κατάλληλη για τους ηγέτες της Δύσης, ώστε να αποφασίσουν μήπως θα ήταν προτιμότερο να συμβιβασθούν με την ιδέα ενός πυρηνικού Ιράν. Πολλοί υποστηρίζουν ότι μία ισραηλινή επιχείρηση βομβαρδισμού θα ήταν ευκταία, καθώς το ιρανικό καθεστώς «διακρίνεται από τη μεσσιανική και αποκαλυπτική του στάση, που δοξάζει τον θάνατο. Ο φανατισμός της ηγεσίας του τοποθετεί τον ιδεολογικό ζήλο πάνω από την ίδια την έννοια της αυτοπροστασίας», όπως είχε χαρακτηριστικά πει ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου πριν από λίγους μήνες.

Ένας από τους σημαντικότερους λόγους, για τους οποίους πρέπει να απορρίψουμε την άποψη αυτή, είναι ότι ούτε οι ίδιοι οι Ισραηλινοί δεν πιστεύουν σε αυτήν. Όπως διηγείται ο Τρίτα Πρασί στο βιβλίο του «Προδοτική Συμμαχία» (Treacherous Alliance), η ηγεσία του Ισραήλ απέδειξε κατά το παρελθόν ότι είναι πρόθυμη να παραβλέψει την αντισημιτική ρητορική της Τεχεράνης, επιδιώκοντας τη σύναψη ευκαιριακών συμμαχιών μαζί της. Το πιο καλό παράδειγμα της στάσης αυτής είναι ο ρόλος που έπαιξε το Ισραήλ στη συμφωνία Ιράν-Κόντρα, που αφορούσε την αποστολή οπλικών συστημάτων στο Ιράν σε αντάλλαγμα της απελευθέρωσης Αμερικανών ομήρων στον Λίβανο, ενώ και ο Νετανιάχου ακολούθησε τέτοια πολιτική, κατά την πρώτη του θητεία στην πρωθυπουργία στα τέλη της δεκαετίας του 1990.

Κανείς δεν θέλει να δει το Ιράν να αποκτά πυρηνικά όπλα και γι’ αυτό τον λόγο, η επιβολή εμπορικών κυρώσεων είναι μία καλή μέθοδος.

* Ο David Clark είναι αρθρογράφος της εφημερίδας, The Guardian, ενώ υπήρξε σύμβουλος της βρετανικής κυβέρνησης.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.