Ο Κυπριανού, ο Μπουγιούκ (Μεγάλος) Αγωγός και η Μπουγιούκ Τουρκία

του Μάριου Ευρυβιάδη

24/02/2010

Ο Μάρκος Κυπριανού, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο Κύπριο αξιωματούχο ακόμη και από τον ίδιο τον Πρόεδρο, συμβολίζει διεθνώς την υπόσταση, την αξιοπρέπεια και την αξιοπιστία του κράτους. Είναι αυτός που τρέχει καθημερινά στις τέσσερις γωνιές του κόσμου, σ’ όλα τα διεθνή φόρα αλλά και κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μεταφέρει με τη παρουσία του, το γεγονός της ύπαρξης του κυπριακού κράτους.

Ειδικά στις Βρυξέλλες, πιστοποιείται καθημερινά η κρατική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η εταιρική της ισοτιμία και ισότιμη ισότιμη συμμετοχή της στις διεργασίες.

Είναι εκεί, στις Βρυξέλλες και με αιχμή του δόρατος τον Κύπριο Υπουργό Εξωτερικών που η Τουρκία των ισλαμο-πασάδων, η Μεγάλη (Buyuk) Τουρκία του εκάστοτε Νταβούτογλου, αναγκάζεται κυριολεκτικά ν’ αποδεχθεί την ύπαρξη του κυπριακού κράτους. Βυσσοδομεί στο παρασκήνιο, χτυπιέται, ουρλιάζει, εξαγοράζει, δωροδοκεί, απειλεί, εξευτελίζει, μεγαλοπιάνεται αλλά ούτε της περνά ούτε της βγαίνει. Η στρατηγική της Τουρκίας για την κατάλυση του κυπριακού κράτους και τη μετατροπή του σε μια τουρκική σατραπεία πήρε σάρκα και οστά το 1974. Παρά το γεγονός ότι κατέκτησε εδάφη και δολοφόνησε πάνω από το 1% του πληθυσμού, η επιδρομική της στρατηγική απέτυχε να καταλύσει το κυπριακό κράτος το οποίο, σε δύο χρόνια, θα προδρεύσει της Ευρωπαϊκής Ένωσης.



Τις επόμενες εβδομάδες ο Μάρκος Κυπριανού θα βρεθεί για μια ακόμη φορά αντιμέτωπος με λογής λογής πιέσεις ακόμα και με ιταμούς εκβιασμούς για να συναινέσει στο άνοιγμα του Κεφαλαίου «Ενέργεια» στο πλαίσιο των ενταξιακών διαπραγματέυσεων της Τουρκίας. Οι πιέσεις θα ασκηθούν υπό τον προσχηματικό λόγο της «ενεργειακής ασφάλειας». Η στάση του Κυπριανού δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί από αυτή του περασμένου Δεκεμβρίου. Τότε, με επίσημη δήλωσή του που καταγράφηκε στα πρακτικά του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων ο Κύπριος Υπουργός δεν άφηνε περιθώρια: είτε η Μπουγιούκ Τουρκία θα σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου ή το «Κεφάλαιο Ενέργεια»θα παραμείνει κλειστό.

Αφορμή για να ασκηθούν οι πιέσεις είναι ότι δήθεν η Μεγάλη (έτσι ονομάζεται) Τουρκική Εθνοσυνέλευση επικύρωσε την τουρκική συμμετοχή στον Μπουγιούκ (Μεγάλο) Αγωγό, Ναμπούκο. Η όλη λογική της κατασκευής του Ναμπούκο είναι ότι θα εξασφαλίζεται έτσι η «ενεργειακή ασφάλεια» της Ευρώπης. Κατά την λογική αυτή η Ρωσία καραδοκεί καιροσκοπικά ώστε να εκβιάζει την Ευρώπη περιορίζοντας την παροχή ενέργειας, κάθε φορά που υπάρχει βαρύς χειμώνας ή που θα συγκρούεται πολιτικά με τους Ευρωπαίους.

Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Η οικονομική υπόσταση της Ρωσίας (και όχι καν η ευμάρειά της) εξαρτάται άμεσα από τις ενεργειακές της εξαγωγές προς την Ευρώπη. Ακόμα και εάν το θέμα είναι οικονομικό και όχι πολιτικό προκύπτει το εύλογο ερώτημα: γιατί η Ρωσία μέχρι σήμερα δεν απέκοψε την προμήθεια ενέργειας προς την Γερμανία, για παράδειγμα, που πρωτοστατεί στην διεύρυνση του ΝΑΤΟ την οποία η Ρωσία θεωρεί απειλή για την ασφάλειά της; Και αφού οι Ευρωπαίοι απειλούνται γιατί πρόσφατα, με την Γερμανία και τις Σκανδιναβικές χώρες να πρωτοστατούν, έχουν όλες επικυρώσει μέσω των Κοινοβουλίων τους την κατασκευή του Βόρειου Αγωγού (Nord Stream) που θα δημιουργήσει μεγαλύτερη ρωσική ενεργειακή εξάρτηση από την ήδη υφιστάμενη; Προφανώς διότι οι Βορειοευρωπαίοι δεν αισθάνονται καμία απειλή. Τέτοια δεν υφίσταται. Είναι ακόμα ένας μπαμπούλας εκβιασμού. Και προσωπικά δεν είμαι σίγουρος αν συμμερίζεται τον μπαμπούλα αυτό και η ίδια η Αμερική που θεωρείται ότι βρίσκεται πίσω από τη στρατηγική κατασκευής του αγωγού. Ίσως θέλοντας τον Ναμπούκο ορισμένες δυτικές εταιρείες. Ίσως και ιδιοτελείς λομπίστες. Τον θέλουν ακόμη και οι ιδεοληπτικού δεινόσαυροι του Ψυχρού Πολέμου. Τον θέλει βέβαια και η Τουρκία που φιλοδοξεί να γίνει ο Μπουγιούκ Ομφαλός του κόσμου.

Ανεξάρτητα, ακόμη και ο μύθος της «ενεργειακής ασφάλειας» να ίσχυε, η Κύπρος δεν έχει επιλογή παρά να κρατήσει το «Κεφάλαιο Ενέργεια» κλειστό. Τυχόν άνοιγμά του χωρίς αλλαγή στη στάση της Τουρκίας θα ισοδυναμεί με την αυτοακύρωση του κράτους και του Υπουργού Εξωτερικών στο μόνο χώρο που η Τουρκία δεν έχει δύναμη όσο Μπουγιούκ και να είναι, να απειλεί, να εκβιάζει και να λειτουργεί ως εάν το κυπριακό κράτος δεν υφίσταται.