Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Το «Ουράνιο Παλάτι» δείχνει τις «γήινες» φιλοδοξίες της Κίνας



Ο πύραυλος που μετέφερε το Tiangong 1 ενώ εκτοξεύεται από το Κέντρο Εκτόξευσης Δορυφόρων Τζιουκουάν, στη βορειοδυτική Κίνα. (ΕΡΑ)


Υψηλής γεωπολιτικής σημασία η επιτυχής εκτόξευση του πρώτου τμήματος του κινεζικού διαστημικού σταθμού Tiangong 1, σύμφωνα με τον καθηγητή Μάικλ Σίχαν, του Swansea University.



Υψηλής γεωπολιτικής σημασία η επιτυχής εκτόξευση του πρώτου τμήματος του κινεζικού διαστημικού σταθμού Tiangong 1, σύμφωνα με τον καθηγητή Μάικλ Σίχαν, του Swansea University.

Τη σημασία της εκτόξευσης του πρώτου τμήματος του πρώτου διαστημικού σταθμού της Κίνας, Tiangong 1(Ουράνιο Παλάτι), επισημαίνει ο καθηγητής Μάικλ Σίχαν, του πανεπιστημίου του Σουόνσι, σε άρθρο του που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του BBC.

Όπως αναφέρεται στο άρθρο, πρόκειται για ένα γεγονός υψηλής γεωπολιτικής σημασίας, αντίστοιχο της πρώτης επανδρωμένης διαστημικής πτήσης της Κίνας το 2003. Κάποιοι θα μπορούσαν να πουν ότι τα εν λόγω επιτεύγματα της Κίνας, αν και σαφώς σημαντικά, στην πραγματικότητα απλά δείχνουν πόσο πίσω βρίσκεται η Λαϊκή Δημοκρατία σε σχέση με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Η Ρωσία εκτόξευσε τον πρώτο της κοσμοναύτη το 1961 και τον πρώτο της διαστημικό σταθμό το 1971, ενώ οι ΗΠΑ το 1962 και το 1973 αντίστοιχα. Επίσης, ο Tiangong 1, βάρους μόλις πάνω από οκτώ τόννους, είναι μικρότερος ακόμη και από τον αμερικανικό Skylab, ο οποίος είχε τεθεί σε τροχιά το 1973.

Ωστόσο, εάν κάποιος επικεντρωνόταν μόνο σε αυτά θα παρέβλεπε τη σημασία του κινεζικού διαστημικού προγράμματος. Ο σκοπός της κινεζικής κυβέρνησης δεν είναι άλλος από την επίτευξη μίας σειράς διαστημικών στόχων, οι οποίοι θα επιβεβαιώσουν τη θέση της Λαϊκής Δημοκρατίας ως υπερδύναμης στη διεθνή γεωπολιτική «σκακιέρα».

Το διαστημικό πρόγραμμα επίσης αποτελεί πηγή ενδείξεων σχετικά με τους μακροπρόθεσμους στόχους της κινεζικής εξωτερικής πολιτικής και τη στρατηγική της λογική.

Το 2007, η Κίνα έθεσε τον δορυφόρο Chang-e 1 σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, την οποία και εξερευνούσε επί δύο χρόνια πριν συντριβεί (εσκεμμένα) στο σεληνιακό έδαφος. Επρόκειτο για τμήμα των κινεζικών ερευνών πάνω στην ανάπτυξη ρομποτικών σκαφών που θα αποσταλούν με στόχο τη λήψη δειγμάτων και την επιστροφή τους στη Γη (αποστολή που θεωρείται ότι θα λάβει χώρα γύρω στο 2014). Το 2017 η Κίνα σχεδιάζει την αποστολή ενός σεληνιακού οχήματος εδάφους, ενώ υπάρχουν σχέδια για μία επανδρωμένη σεληνιακή βάση. Επίσης, το 2013 θα εκτοξευτεί το Yinghuo 1, ένα ρομπότ -προϊόν συνεργασίας μεταξύ Κίνας και Ρωσίας, με προορισμό τον Άρη.

Το πρόγραμμα επανδρωμένων πτήσεων της Κίνας είναι εξαιρετικά σημαντικό όσον αφορά την επίτευξη των μακροπρόθεσμων πολιτικών στόχων της: η επιτυχημένη εκτόξευση και επιστροφή ενός «taikonaut» (Κινέζου αστροναύτη) το 2003 αποτέλεσε μία δραματική δήλωση «ανόδου» της χώρας, καθώς έτσι η Κίνα έγινε η τρίτη χώρα στην ιστορία η οποία έθεσε αστροναύτη σε τροχιά αξιοποιώντας εγχώρια τεχνολογία και μέσα. Επίσης, ως το 2020 η διαστημική υπηρεσία της Κίνας σχεδιάζει να έχει θέσει σε τροχιά ένα διαστημικό σταθμό 60 τόννων, και ο σκοπός του Tiangong είναι η απόκτηση εμπειρίας στο χειρισμό και ανεφοδιασμό σταθμών, καθώς και στις πιο μακροχρόνιες επανδρωμένες αποστολές. Η Κίνα αυτή τη στιγμή είναι η μόνη χώρα που κατασκευάζει ένα διαστημικό σταθμό από μόνη της και έχει ανακοινώσει πως στα άμεσα σχέδιά της περιλαμβάνεται μία επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη. Οι ΗΠΑ συνεργάζονται με τη Ρωσία, την Ιαπωνία, τον Καναδά και την Ευρώπη στο πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, ενώ έχουν ασκήσει βέτο σε κάθε κινεζική πρόταση εισόδου στο εγχείρημα.

Ουσιαστικά, η Κίνα βρίσκεται σε θέση αντίστοιχη αυτής που βρίσκονταν οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση τη δεκαετία του 1960: το διαστημικό πρόγραμμα αποτελεί ιδανικό μέσο για την επίτευξη εθνικών πολιτικών και τεχνολογικών στόχων. Επιθυμεί οι επιτυχίες της να αντικατοπτρίζουν τις δικές της φιλοδοξίες, όχι να τις μοιράζεται με άλλα έθνη. Και φαίνεται ικανή να επιτύχει κάτι τέτοιο από τη στιγμή που η κυβέρνηση Ομπάμα αποφάσισε να εγκαταλείψει το πρόγραμμα επιστροφής στη Σελήνη της κυβέρνησης Μπους, με αποτέλεσμα η Κίνα να είναι μόνη της στη σύγχρονη «κούρσα» για τη Σελήνη, στο πλαίσιο της οποίας συνεργάζεται με τη ρωσική και την ευρωπαϊκή αεροδιαστημική βιομηχανία (αξίζει να σημειωθεί ότι η κινεζική κάψουλα είναι σχεδόν ίδια με το ρωσικό Soyuz).

Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια θα λάβει χώρα μία σειρά αποστολών στον Tiangong, με το μη επανδρωμένο Shenzou 8 να σχεδιάζεται να εκτελέσει την πρώτη διαστημική «προσάραξη» με τον σταθμό. Το 2012, τα Shenzhou 9 και Shenzhou 10, καθώς και άλλα δύο σκάφη είναι προγραμματισμένο να μεταφέρουν πληρώματα δύο και τριών μελών στο σταθμό.

Η πραγματική σημασία του Tiangong 1 είναι αντίστοιχη αυτής της παρουσίασης του πρώτου αεροπλανοφόρου της (του πρώην σοβιετικού «Varyag»), των τρένων υψηλών ταχυτήτων, των οπλικών συστημάτων καταστροφής δορυφόρων κ.ο.κ: πέρα από την «πρακτική» αξία τους, η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος τα βλέπει σαν σύμβολα υπερδυνάμεων, τα οποία ξεχωρίζουν μία χώρα από τους ανταγωνιστές της.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από BBC

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.