Του Stephen Castle
The New York Times
Κατά τη διάρκεια των σκληρών διαπραγματεύσεων για τη συμφωνία ανταλλαγής ηλεκτρονικών δεδομένων τον περασμένο μήνα, η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον έκανε κάτι, που κανείς προκάτοχός της δεν είχε χρειαστεί να κάνει: τηλεφώνησε στο Ευρωκοινοβούλιο. Παρότι η τελική ψήφος ήταν αρνητική για τις ΗΠΑ, η κ. Κλίντον θα αναγκασθεί και πάλι να χρησιμοποιήσει τον αριθμό αυτό.
Η Συνθήκη της Λισσαβώνας, που υιοθετήθηκε από την Ε.Ε. των «27», απέδωσε ευρείες αρμοδιότητες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο Στρασβούργο, που για πρώτη φορά θα μπορεί να εγκρίνει διεθνείς συνθήκες και να νομοθετεί για θέματα ατομικών ελευθεριών, γεωργίας και ευρωπαϊκού προϋπολογισμού.
Το πρόβλημα είναι ότι ουδείς γνωρίζει πώς ακριβώς θα μεταβληθεί το νομοθετικό έργο στην Ευρώπη. «Αυτό δεν είναι ένα Κοινοβούλιο, που ελέγχεται από πλειοψηφία ικανή να προωθεί νόμους κατά το δοκούν. Πρόκειται για νομοθετικό όργανο, όπως αυτά του 19ου αιώνα, όπου κάθε απόφαση πρέπει να προκύψει μέσα από διαπραγμάτευση», λέει ο Ρίτσαρντ Κόρμπετ πρώην ευρωβουλευτής και συγγραφέας βιβλίου για την Ευρωβουλή.
Η υιοθέτηση της Συνθήκης της Λισσαβώνας δίνει τώρα την ευκαιρία στο νομοθετικό όργανο να αποδείξει την ικανότητά του να αναλάβει τις νέες του ευθύνες, παρά την καταρράκωση της αξιοπιστίας του, που σημειώθηκε μετά τις αποκαλύψεις για οικονομικές ατασθαλίες του περασμένου έτους. «Ορισμένοι από εμάς εργαζόμαστε πολύ σκληρά. Αν, όμως, εξετάσει κανείς την κοινοβουλευτική δραστηριότητα των συναδέλφων μου, θα βρει μεγάλη αποχή από τα καθήκοντα, συστηματικές απουσίες και αδιαφορία. Ελπίζω αυτό να αλλάξει», λέει ο Βρετανός ευρωβουλευτής των Φιλελευθέρων Άντριου Νταφ.
Οι πολιτικές επιπτώσεις της νέας ισχύος του Ευρωκοινοβουλίου παραμένουν άγνωστες. Παρότι η διεκδίκηση μεγαλύτερης επιρροής από τα μέλη του οργάνου πρέπει να θεωρείται δεδομένη, όπως έγινε και τον περασμένο μήνα με την Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων που ζήτησε την ανάληψη ενισχυμένων ελεγκτικών αρμοδιοτήτων, οι ιδεολογικές επιπτώσεις δύσκολα μπορούν να προβλεφθούν.
Η αδυναμία των πολιτικών ομάδων να εξασφαλίσουν πλειοψηφία στο όργανο σημαίνει ότι η σύναψη συμμαχιών είναι αναγκαία για την ψήφιση νομοθεσίας. «Το Ευρωκοινοβούλιο είναι σήμερα το ισχυρότερο νομοθετικό όργανο στην Ευρώπη. Η ευρωπαϊκή πολιτική, όμως, δεν κατέστη απλούστερη από τη Συνθήκη της Λισσαβώνας. Αντίθετα, έγινε πιο περίπλοκη, ενώ η Ένωση έγινε ένας λαβύρινθος θεσμικών οργάνων, με ξεχωριστά συμφέροντα», λέει ο Ισπανός κεντροδεξιός ευρωβουλευτής Χουάν Αγκιλάρ.
«Αν νομίζει κανείς ότι η ενηλικίωση ολοκληρώνεται στο 21ο έτος της ηλικίας του ανθρώπου, σκεφτείτε ότι το Ευρωκοινοβούλιο μόλις συμπλήρωσε το 18ο έτος του. Η Συνθήκη της Λισσαβώνας σηματοδοτεί το τέλος της εφηβείας του», λέει ο Γερμανός ευρωβουλευτής Τόμας Κλάου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.