Ο ρόλος του Τουρκικού προξενείου στην Δ. Θράκη

Της Φανής Χαρίση

Ένα τουρκικό προξενείο, 3.500 άτομα στο μισθολόγιό του, 15 εκατομμύρια ευρώ ο ετήσιος προϋπολογισμός του, 100.000 μουσουλμάνοι έλληνες πολίτες και μια προπαγάνδα ανθελληνική, που κορυφώνεται μέρα με τη μέρα, συνθέτουν ένα ιδιαίτερα σκληρό σκηνικό σήμερα στη Θράκη.

Την ίδια ώρα, η απουσία του επίσημου κράτους είναι τόσο εμφανής, ώστε είναι πραγματικά να απορεί κανείς πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα αυτά επί της ελληνικής συντεταγμένης πολιτείας, με δηλωμένη μάλιστα τη διάθεση από όλους για ειρηνική συνύπαρξη.



Κι όμως σήμερα, τόσο στη Ροδόπη, όπου η αναλογία χριστιανικού και μουσουλμανικού στοιχείου είναι 50-50, όσο και στην Ξάνθη, όπου η αναλογία είναι 65-35, ο φόβος είναι εμφανέστατος. Κι αυτό γιατί η καταπίεση που δέχεται η μειονότητα από το τουρκικό στοιχείο είναι τόσο μεγάλη, που ξεπερνά τα όρια του φόβου.

Ο Τούρκος πρόξενος

Η ισχυρή παρουσία του τούρκου πρόξενου στην Κομοτηνή Μουσταφά Σαρνίτς με προηγούμενη θητεία στην Πρίστινα (κάποιοι λένε ότι δεν προέρχεται από το διπλωματικό σώμα αλλά από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες - ΜΙΤ) έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα. Αξιόπιστες πηγές κατέθεσαν στη "ΜτΚ" περιστατικά με πρωταγωνιστή τον τούρκο πρόξενο. Ένα από αυτά σημειώθηκε στο χωριό Χλόη, ένα μειονοτικό χωριό της Ροδόπης, όπου ο τούρκος πρόξενος σε δημόσια εκδήλωση προέβη σε παραλήρημα τουρκικού εθνικισμού, κατασκευάζοντας "ιστορίες μαχών". Κατέληξε μάλιστα ότι στο συγκεκριμένο χωριό σκοτώθηκαν οι πρώτοι τούρκοι ήρωες και κατά συνέπεια θα έπρεπε να στηθεί εκεί ένα μνημείο τούρκων πεσόντων.

Η προσβλητική στάση του τούρκου προξένου έναντι της χώρας που τον φιλοξενεί και τα διαρκή του ατοπήματα ήταν η αιτία να κληθεί δύο φορές από τον γενικό γραμματέα της περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας- Θράκης Δημήτρη Σταμάτη, που του έκανε συστάσεις για τη δράση και τα λεγόμενά του.

Αυτό όμως δεν πτόησε καθόλου τον κ. Σαρνίτς. Εξάλλου, η ισχυρή του παρουσία πλαισιώνεται από μια άτυπη συμβουλευτική επιτροπή, τα 25 μέλη της οποίας κατοικοεδρεύουν στο τουρκικό προξενείο. Είναι νυν και πρώην μειονοτικοί βουλευτές, δημοτικοί άρχοντες, πρόεδροι και μέλη διαφόρων πολιτιστικών φορέων που έχουν αναλάβει πλούσια δράση έναντι του ελληνικού κράτους.

"Το κλειδί της επιτυχίας τους είναι το εξής. Έχουν καταφέρει να περάσουν στη μειονότητα ότι αυτοί είναι το κράτος. Σκεφτείτε ότι σε όλες αυτές τις περιοχές δεν υπάρχει ένα γραφείο κρατικού φορέα. Δεν υπάρχει η ελληνική σημαία σε αυτά τα μέρη. Δεν είναι εθνικιστικό το θέμα. Είναι θέμα παντελούς απουσίας του ελληνικού κράτους" έλεγε στη "ΜτΚ" άτομο που γνωρίζει πολλά.

Η κυριαρχία των ψευδομουφτήδων

Η αλήθεια είναι ότι η οποιαδήποτε κίνηση του ελληνικού κράτους είναι καταδικασμένη να πέσει στο κενό. Κι αυτό γιατί καταρχήν επέτρεψε την ύπαρξη των ψευδομουφτήδων, την ώρα που εδώ και χρόνια έχει ορίσει μουφτήδες.

Έτσι, στην Ξάνθη ο αγαπημένος ψευδομουφτής του τουρκικού προξενείου Αχμέτ Μετέ έχει περισσότερη δύναμη από τον διορισμένο από το ελληνικό κράτος Μεχμέτ Σινίκογλου. Το ίδιο συμβαίνει και στην Κομοτηνή με τον Σερίφ Ιμπράμ και τον Τζεμαλί. Μόνο στο Διδυμότειχο είναι ήσυχα, όπου εκεί υπάρχει μόνο ο διορισμένος μουφτής. Με αυτό το τοπίο αναλογισθείτε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μειονοτικοί, που αναγκάζονται να τρέχουν στους ψευδομουφτήδες, γιατί αλλιώς τους επιβάλλεται η περιθωριοποίηση και ο κοινωνικός αποκλεισμός, και μετά στους διορισμένους μουφτήδες. Το τουρκικό παραλήρημα όμως στη Θράκη δεν έχει τελειωμό. Εκατοντάδες σύλλογοι έχουν συσταθεί και νυχθημερόν πραγματοποιούν δήθεν εκδηλώσεις.

Στην ουσία πρόκειται για συγκεντρώσεις προπαγάνδας, προκειμένου να δημιουργηθούν εχθρικά συναισθήματα μεταξύ των κατοίκων που τόσα χρόνια συνυπάρχουν χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.

Επιπλέον, η γειτνίαση με τη Βουλγαρία ανοίγει περίεργες διόδους με ένα άλλο ισχυρό παγκοσμίως στοιχείο, που προωθείται πολύ τελευταία σε ολόκληρη την περιοχή. Οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ισλάμ και ο ενεργός ρόλος του Ετσμελετίν Ιχσάνογλου, γενικού γραμματέα του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης, έχει προβληματίσει ιδιαιτέρως τους έχοντες γνώση κατοίκους της περιοχής.

Όλα αυτά βέβαια είναι γνωστά εδώ και καιρό στην Αθήνα. Ωστόσο, η πολιτική που ακολουθείται εδώ και χρόνια, αυτή της απουσίας του ελληνικού κράτους, απογοητεύει καθημερινά χριστιανούς και μουσουλμάνους, ενώ αφανίζει επιχειρηματικά μια περιοχή που κανονικά έπρεπε να ήταν περισσότερο ισχυρή.

Άδεια σχολεία

Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα στην εκπαίδευση. Παρότι το ελληνικό κράτος έφτιαξε σχολεία, έχουν φτάσει σε σημείο οι γονείς υπό το καθεστώς απειλών να μην πηγαίνουν τα παιδιά τους σε αυτά.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα στο δήμο Φιλύρας στη Ροδόπη. Εκεί χτίστηκαν 4 νηπιαγωγεία, καθώς υπήρχε αίτημα από τους κατοίκους, γιατί δεν υπήρχαν στην ευρύτερη περιοχή. Διορίσθηκαν οι νηπιαγωγοί καθώς και μεταφράστρια, έτσι ώστε να βοηθηθούν τα παιδιά στα πρώτα τους σχολικά βήματα. Έπειτα από παρέμβαση του μειονοτικού δημάρχου της περιοχής τα 3 από τα 4 νηπιαγωγεία σήμερα παραμένουν άδεια, χωρίς παιδιά, με το ελληνικό κράτος να πληρώνει τους δασκάλους, επειδή δεν έγινε η πρόσληψη της μεταφράστριας ως δασκάλας κι έγινε ως καθαρίστριας, προκειμένου να μην καθυστερήσει η έναρξη λειτουργίας των νηπιαγωγείων.