Του Ανδρεα Θεοφιλου*
Μετά το ατύχημα του Τσερνομπίλ και το πρόσφατο, ακόμη εν εξελίξει, της Φουκουσίμα, η πυρηνική ενέργεια από αντιδραστήρες σχάσης αντιμετωπίζει ένα μεγάλο δίλημμα: Αφ’ ενός όλο και μεγαλύτερη μερίδα της κοινής γνώμης τάσσεται εναντίον της, αφετέρου η πίεση των εταιρειών πυρηνικής τεχνολογίας στις κυβερνήσεις αυξάνει. Ενα από τα επιχειρήματα του πυρηνικού λόμπι μετά το ατύχημα του Τσερνομπίλ ήταν ότι ο αντιδραστήρας δεν ήταν εγκλεισμένος σε ατσάλινο δοχείο, που θα απέκλειε την έκλυση ραδιενέργειας στο περιβάλλον. Στη Φουκουσίμα όμως, που υπήρχε τέτοιο προστατευτικό κάλυμμα, αναγκάστηκαν να ανοίξουν τρύπες ώστε να διαφεύγει το υδρογόνο που παράγεται από την επαφή του νερού με καυτό μέταλλο. Και αυτό λόγω του ότι, άλλως, η έκρηξη του υδρογόνου θα οδηγούσε σε εκτίναξη ραδιενεργών υλικών σε πολύ μεγαλύτερα ύψη από εκείνα του Τσερνομπίλ, όπου κακώς έγινε προσπάθεια σφραγίσματος κάθε διόδου διαφυγής των ραδιενεργών υλικών.
Τα πυρηνικά ατυχήματα αφορούν μεγάλη έκταση και μακρά χρονική διάρκεια περιβαλλοντικής καταστροφής. Το συνολικό οικονομικό κόστος του Τσερνομπίλ και της Φουκουσίμα είναι πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Παράλληλα, η εταιρεία Τέπκο της Φουκουσίμα δεν υλοποίησε τα απαραίτητα μέτρα για τον περιορισμό της μόλυνσης του περιβάλλοντος. Ετσι, από την πρώτη στιγμή η εταιρεία έριχνε ξανά στη θάλασσα το θαλασσινό νερό που χρησιμοποιούνταν για ψύξη των αντιδραστήρων, λόγω της παράλυσης του κανονικού συστήματος ψύξης, αντί να διοχετευτεί σε δεξαμενές τάνκερ. Εκεί το ραδιενεργό ιώδιο-131, έπειτα από περίπου ένα μήνα θα έχανε τη ραδιενέργειά του και στη συνεχεία το καίσιο και τα άλλα υλικά που έχουν μεγάλο χρόνο ζωής θα διαχωρίζονταν χημικά. Η απόπειρα συμφωνίας με τους Ρώσους, που διαθέτουν πλοία - εργοστάσια επεξεργασίας καταλοίπων, δεν καρποφόρησε. Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι η πυρηνική ενέργεια δεν είναι καθόλου φθηνή. Ιδιαίτερα για τη χώρα μας δεν ενδείκνυται οικονομικά, εφόσον η κατασκευή ενός αντιδραστήρα θα απαιτούσε δάνειο τριών τουλάχιστον δισεκατομμυρίων ευρώ, που θα απέδιδαν μετά 10 - 12 χρόνια, ενώ θα αύξαναν σημαντικά το δημόσιο χρέος. Ευτυχώς, τόσο η σημερινή όσο και η προηγούμενη κυβέρνηση δεν ακολούθησαν τις υποδείξεις της Ακαδημίας Αθηνών, που με ανακοίνωσή της συνιστούσε την πυρηνική ενέργεια, τονίζοντας ότι και η Ιαπωνία που έχει μεγάλους σεισμούς κατέφυγε σ’ αυτήν.
Διαφορετική είναι η προσπάθεια της κοινοπραξίας ITER (Ευρωπαϊκή Ενωση, ΗΠΑ, Ρωσία, Ιαπωνία κ. ά.) για τη σύντηξη πυρήνων υδρογόνου. Το κόστος όμως ενός τέτοιου εργοστασίου είναι τεράστιο.
* Ο κ. Ανδρ. Θεοφίλου είναι φυσικός Πυρηνικών Αντιδραστήρων, τέως διευθυντής ερευνών στο ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_23/04/2011_440049
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.