Της Ellen Barry
The New York Times
Για λίγες μέρες, φέτος τον Φεβρουάριο, οι πολιτικοί κύκλοι της Μόσχας καθηλώθηκαν από ένα μάλλον εξωτικό θέαμα: ο ηγέτης ενός αντιπολιτευόμενου κόμματος βάλθηκε να επικρίνει τον πρωθυπουργό, Βλαντιμίρ Πούτιν.
Δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε ηγέτης. Ήταν ο Σεργκέι Μιρόνοφ, του οποίου η σταδιοδρομία στην αντιπολίτευση είχε ξεχωρίσει ακριβώς λόγω της ακλόνητης αφοσίωσής του στον κ. Πούτιν. Θέτοντας υποψηφιότητα ως αντίπαλός του για την προεδρία το 2004, είχε δηλώσει ότι το έκανε, επειδή «όταν ο ηγέτης σου πάει στη μάχη, δεν πρέπει να τον αφήσεις μόνο, πρέπει να σταθείς δίπλα του». Δύο χρόνια μετά, υποσχέθηκε ότι το νέο του κόμμα, η Δίκαιη Ρωσία, θα «ακολουθήσει την πορεία του προέδρου Πούτιν».
Πολλοί παρατηρητές στο παρελθόν σχολίαζαν ότι η Δίκαιη Ρωσία είναι μια «αντιπολίτευση τσέπης», σχεδιασμένη έτσι ώστε να δίνει την εντύπωση του πολιτικού ανταγωνισμού εκεί όπου δεν υπήρχε. Συνεπώς, προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι ο κ. Μιρόνοφ, τον οποίον ο κ. Πούτιν διόρισε πρόεδρο της Άνω Βουλής, δήλωσε σε τηλεοπτική εκπομπή του κ. Βλαντιμίρ Πόζνερ ότι «θα ήταν ξεπερασμένο να πούμε ότι εμείς και εγώ προσωπικά, έχουμε υποστηρίξει τον Βλαντιμίρ Πούτιν στα πάντα».
Σημείωσε, επίσης, ότι τα μέλη του κόμματός του «αντιτίθενται κατηγορηματικά» στον προϋπολογισμό του κ. Πούτιν. Παραξενεμένος, ο κ. Πόζναν, παρατήρησε ότι «ουδείς σε αυτή τη θέση έχει δηλώσει ποτέ κάτι αρνητικό για τον Πούτιν». Περίμενε δε με περιέργεια να δει εάν οι αξιωματούχοι του κρατικού «Καναλιού 1» θα αφαιρέσουν από την εκπομπή την κρίσιμη δήλωση προτού μεταδοθεί στη Μόσχα. Δεν το έκαναν.
Επί έξι παράξενες ημέρες, ο κ. Μιρόνοφ υπερασπιζόταν το δικαίωμα να επικρίνει τον κ. Πούτιν, ενώ αξιωματούχοι του κυβερνώντος κόμματος της Ενωμένης Ρωσίας, προέβλεπαν ότι θα χάσει το αξίωμά του. Το ζήτημα έκλεισε με μια δημόσια συμφιλίωση και τελικά όλοι οι «πλανήτες» φαίνεται ότι ευθυγραμμίστηκαν. Αλλά το ερώτημα αιωρείται: Μπορεί, υπό τις κατάλληλες συνθήκες, να μετατραπεί σε πραγματική αντιπολίτευση ένα πειθήνιο και εξαρτημένο κόμμα; Ο Κονσταντίν Ρεμτσούκοφ, αρχισυντάκτης στην εφημερίδα «Νεζαβισίμαγια Γκαζέτα», που συχνά επικρίνει την κυβέρνηση, προβληματίζεται από τον περασμένο Οκτώβριο. Ήταν τότε που και τα τρία κόμματα της μειοψηφίας, περιλαμβανομένου του κόμματος του Μιρόνοφ, αποχώρησαν από συνεδρίαση της Δούμα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη «λαθροθηρία ψήφων» της Ενωμένης Ρωσίας.
Πίεζαν, άραγε, τα όρια της επιτρεπτής αντιπολίτευσης; Ναι. Και η αγάπη τους για τη δημοκρατία ήταν το κίνητρό τους; Όχι και τόσο. «Φοβούνται ότι θα εξαφανιστούν από την πολιτική σκηνή», δήλωσε ο κ. Ρεμτσούκοφ. «Αυτή η πίεση δεν έχει καμία σχέση με πραγματική αντιπολίτευση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.